Pianomuziek in de vorm van een peer. Of zoals gedroogde embryo’s. Of muziek waar onder geen beding naar mag geluisterd worden. 

Had Erik Satie een slokje calvados te veel op of wist hij wat hij deed? Honderd jaar na zijn overlijden worden raadsels en geheimen rond een van de meest bizarre componisten uit de muziekgeschiedenis ontrafeld. 

Satie leefde erg teruggetrokken aan de rand van Parijs. Hij werkte als pianist in een cabaret. Hoewel hij een zonderlinge eenzaat was, raakte hij bevriend met zijn bekende tijdgenoot Debussy en werd hij zelfs bewonderd door Ravel. Op het einde van zijn leven werd hij beroemd door samen te werken met grootheden als Cocteau en Picasso.

Hij liet ons een gigantische briefwisseling na. Na zijn dood in 1925 werd een stapel ongeopende brieven ontdekt, allemaal aan hem gericht. Het vreemde was, dat hij die brieven niet gelezen, maar wel allemaal beantwoord had. 

Nu duiken pianist en componist Florestan Bataillie en woordengoochelaar Ella Michiels in deze briefwisseling, de petites histoires en het (on)bekende oeuvre van Satie. Ze vullen aan met muziek van zijn tijdgenoten en een eigen kijk op de zaak via nieuwe, neoklassieke composities van Florestan. 

In woord en klank brengen Ella Michiels en Florestan Bataillie hommage aan de zonderlinge eenzaat en achterhalen waarom we maar geen genoeg kunnen krijgen van zijn ‘Gymnopédies’, ‘Gnossiennes’ en al het ander moois dat uit zijn pen vloeide.