Wat als je elkaar echt nodig hebt?

Wat betekent verbinding in een tijd waarin zoveel mensen zich alleen voelen? Die vraag stellen de theatermakers van Het Wiel zich. In een reeks workshops brengen ze jong en oud samen rond een potje Dungeons & Dragons. Vreemden worden bondgenoten om samen draken te verslaan. Wat in dit rollenspel tussen de spelers groeit, vormt de inspiratie voor een stuk over eenzaamheid en verbinding, in première in Schouwburg Noord.

Zou eenzaamheid het grootste probleem van deze tijd kunnen zijn?

Toen we de aanvraag voor onze residentie indienden, was er een bericht in de krant. In een flatgebouw was het lichaam gevonden van een oude man die al drie jaar dood in zijn appartement lag. Hoe eenzaam moet hij zijn geweest? Ook De Warmste Week bracht het thema opnieuw onder de aandacht. Het is een probleem dat ons diep raakt en al langer bezighoudt. Misschien is het wel de snelst groeiende epidemie van vandaag. 

Waar ligt de oorzaak?

Eenzaamheid ontstaat vaak uit de drang om alles zelf op te willen lossen. We vragen anderen niet meer om hulp, we doen het wel alleen. Alsof ons lot maakbaar is. Verbinding werkt heel anders: die kan je niet maken, maar die krijg je. Vergelijk het met een knikker en een ei. Eenzaamheid lijkt op een knikker: perfect rond, hard, en gemaakt in de fabriek. Verbinding is als een ei. Dat ontstaat toevallig, je krijgt het zomaar. Je kiest er niet bewust voor, maar je moet er wel zorg voor dragen om het niet te breken.

Je vond uiteindelijk inspiratie in een rollenspel. 

Het nieuwe uitgangspunt is Dungeons and Dragons, een fantasy-rollenspel. Daarbij gaan de spelers samen uitdagingen aan, ieder met een andere rol: de ene is de barbaar, de andere de priester, een andere de magiër. Je hebt elkaar nodig om het spel tot een goed einde te brengen. Dat is in het echte leven ook zo. Net door verbinding, met vrienden en familie, krijg je dingen klaargespeeld die je op je eentje niet kan. 

Je gebruikt in de voorstelling ook het beeld van de bolmens.

Plato beschreef de oorspronkelijke mens als bolvormig wezen met twee hoofden, vier armen en vier benen. Krachtige wezens, die zich onoverwinnelijk voelden. Zo sterk zelfs dat ze de hemel bestormden. Maar hun hoogmoed werd bestraft: oppergod Zeus kliefde hen in tweeën. Sindsdien dwalen al die halve bolmensen rond, op zoek naar hun wederhelft. Liefde als straf voor trots, en mensen die iets kwijt zijn: het toont hoe fundamenteel we elkaar nodig hebben.

Jullie pakken zware thema’s met lichtheid aan. Is humor belangrijk?

Humor wordt vaak gezien als een glijmiddel om een zware boodschap over te brengen. Maar dat is niet ons opzet. Humor zit gewoon in wie we zijn en hoe we naar het leven kijken. Tegelijk zet humor aan tot nadenken. Je kan een thema presenteren in al zijn zwaarte, of je gebruikt humor om er wat afstand van te nemen. Juist die afstand opent de deur naar reflectie. Dat is ook wat we willen. Dat mensen hard lachen, maar ook even stilstaan bij wat écht telt: familie en vrienden.

Tekst: Cédric Raskin ⎸ Parlevink