Dromerige klanken, recht uit het hart

Hanne Peetermans — zeg maar Renata Louisa — brengt dit najaar haar eerste plaat uit: ‘Mother’ wordt een ode aan een van haar twee moeders, die enkele jaren geleden overleed. In Schouwburg Noord brengt ze met veel gevoel haar dromerige songs. 

Je artiestennaam is een eerbetoon aan je moeder. Waarom is dat zo?

Ik ben opgevoed door twee moeders in een tijd dat dat nog niet normaal was. In de periode dat een van hen ziek werd, was ik op zoek naar een artiestennaam. Het voelde symbolisch en juist om haar naam te gebruiken: zij is een deel van wie ik ben, ze heeft me mee gevormd. 

Mijn muziek is heel autobiografisch. Het grootste deel van de songs schreef ik rond de tijd dat mijn moeder is overleden. Het was mijn manier om klank te geven aan wat ik voelde en dacht. Het was ook een vormende periode voor mij: ik kwam recent terug van een jaar reizen in Latijns Amerika en begon mijn weg te zoeken na mijn studies. De eerste single die voor de zomer zal uitkomen, gaat over die reis en de romantiek van het onderweg zijn. Drie songs gaan echt over het verlies en wat ik er bij voel. 

Ik heb mijn weg gezocht in het schrijven en studeerde jazz aan het Conservatorium van Antwerpen. Dat was fijn —ik heb er veel geleerd en veel fijne muzikanten ontmoet —, maar toch was het niet helemaal wat ik wilde doen. Ik was te veel bezig met wat er van me verwacht werd, eerder dan met wat ik echt inspirerend vond. Ik vond het moeilijk om me er creatief te uiten. Het heeft dus wat tijd gekost, maar uiteindelijk vond ik een eerlijke en authentieke manier van songs schrijven. ‘Mother’ wordt de eerste plaat die écht van mezelf is. Ik word ook moeder van mijn eerste kindje: symbolisch is het wel. 

Wat wil je het publiek laten beleven met je muziek?

Ik vind het belangrijk om het publiek te betrekken en mee te nemen in mijn wereld en verhalen. Zo voelt de afstand tussen ons en het publiek heel klein, en dat creëert een intieme setting waarin er echt geluisterd kan worden. Ik tracht met de band een dynamische muzikale ervaring te brengen, met zowel kleine breekbare als krachtige ritmische passages.

Mijn muziek is melodisch, lyrisch en er wordt veel ruimte gelaten voor mijn stem en de teksten. Waarschijnlijk zijn er wel wat invloeden van de jazz in mijn muziek geslopen, maar heel hard klinken die niet door. Ik luisterde naar heel wat songwriters van vroeger: Paul Simon, Kate Bush, Joni Mitchell… 

Arne Leurentop brengt de support act. Ken je hem goed?

Een tijdje geleden stonden we samen op een podium tijdens een avond met allemaal songwriters. We speelden samen elkaars nummers. Net na een nummer over mijn mama zong hij een lied over een vriend die overleden was. Het was een eerlijk en kwetsbaar moment, het heeft me zo gepakt. Arne zei me dat hij graag eens mijn voorprogramma wilde spelen, en nu gebeurt dat gewoon. Wat een toeval. Wie weet gaan we dan weer in interactie. Goed dat je het zegt!

Tekst: Lien Vanreusel